პანიკური შეტევები – მოულოდნელად და რამოდენიმე წუთის განმავლობაში სწრაფად წარმოქმნილი ვეგეტატიური აშლილობების მზარდი კომპლექსი (ვეგეტატიური კრიზი – გულისცემა, გულის ხუთვა, ჰაერის უკმარისაობა. ოფლიანობა, თავბრუსხვევა), შეთავსებული მიახლოებული სიკვდილის შეგრძნებასთან, გონების დაკარგვის შიშთან, ან კონტროლის თავზე დაკარგვის, გაგიჟების შიშთან.

დაავადების დასაწყისში პანიკური შეტევების განგრძლივობა ვარიირებს ფართო საზღვრებში, თუმცა ჩვეულებრივ ის არ აღემატება 20–30 წუთს.

პანიკური შეტევები შესაძლებელია იყოს:

ფსიქოგენურად პროვოცირებული (უსიამოვნო ამბავი, გამოცდა, ჩხუბი);

სომატოგენურად (თანხლები სომატოგენური დაავადება);

სპონტანურად წარმოქმნილი (ხშირად დახუთულ შენობებში, ტრანსპორტში).

შიშების აღმოფხვრისათვის საჭიროა უფრო აქტიური ფსიქოთერაპევტული ზემოქმედებები.

გამოიყენება სხვადასხვა სახის რელაქსაციები, ჰიპნოზის ჩათვლით. დასაშვებია რაციონალური ფსიქოთერაპია, აგებული ლოგიკურ არგუმენტაციაზე (დაავადების ჭეშმარიტი ბუნების ახსნა, პაციენტის გადამოწმება და გადაორიენტირება დაავადების გამოვლენის და მკურნალობის აუცილებლობის ადეკვატურ შეგნებაზე).