საქართველოში, ღვინის სამკურნალოდ გამოყენების ტრადიციას საუკუნოვანი ფესვები გააჩნია, რასაც ეთნოგრაფიული მასალა და წერილობითი წყაროები ადასტურებენ.
ქართულ ხალხურ მედიცინაში ღვინოს მრავალმხრივი დანიშნულება ჰქონდა. იგი გამოიყენებოდა როგორც პროფილაქტიკური, მასტიმულირებელი და სხვადასხვა სახის დაავადებათა სამკურნალოდ. ღვინოს იყენებდნენ როგორც ცალკე, ისე სხვა ინგრედიენტებთან (რთული შემადგენლობის წამლებში) ერთად. მრავალფეროვანია ღვინით მკურნალობის სპექტრი ძველი ქართული სამედიცინო ხელნაწერების მიხედვითაც.
კარაბადინების მიხედვით სხვადასხვა დაავადებების დროს ღვინო განსხვავებული წესით გამოიყენებოდა: ,,ღვინითა შეზილოს~ (მაგ. მალამო), ,,ღვინითა დაალბოს~, ,,ღვინო წყალსა გაურიონ~, ,,ორთქლი ღვინისაÁ~, ,,ცოტათი ღვინო დიდსა წყალსა გაურიონ~ და სხვ.
ანალოგიურია ღვინის სამკურნალოდ გამოყენება ხალხურ მედიცინაში. მკურნალობდნენ სუფთა ღვინით, წყალგარეული ღვინით, ღვინის ორთქლით (ინჰალაცია), ღვინოზე ცივად შეზელილი წამლით. ზოგიერთ დაავადებას, მაგ: ტრამვულს (ჭრილობა, მოტეხილობა დამწვრობა და სხვ.) ალკოჰოლიანი ღვინით, ხოლო ბავშვთა (გინეკოლოგიურ და თერაპიულ) დაავადებებს ,,დადაღული~ ან ,,მოხარშული~ ღვინით მკურნალობდნენ. ხალხის დაკვირვებით ამგვარად გამოყენბულ ღვინოს სიმაგრე (ალკოჰოლს) დაკარგული აქვს, ხოლო სხვა ყველა სასარგებლო თვისება კი შენარჩუნებული. ,,დადაღული~ ღვინო მარტივი შემადგენლობის წამალია, თუ არ ჩავთვლით, რომ თავად ღვინოა საკმაოდ რთული შემადგენლობის. ღვინოში ჩააგდებდნენ ნაღვერდალს, მისი ჩაქრობის შემდეგ ნახშირს გადააგდებდნენ, ხოლო ღვინოს წამლად დაალევინებდნენ. ,,მოხარშული~ ღვინო რთული წამლის შემადგენელი კომპონენტია - იგი ძირითადი ნივთიერებაა, რომელშიც, დაავადების ხასიათიდან გამომდინარე, სხვადასხვა დანამატებია გარეული.
აღსანიშნავია, რომ ხალხურ მედიცინაში უპირატესობას შავ ღვინოს ანიჭებდნენ, რადგან მას უფრო მეტ სასარგებლო თვისებებს მიაწერენ. Kკარაბადინების მიხედვით სამკურნალოდ ყველანაირი ღვინო გამოიყენებოდა, უფრო კი ,,ძუელი ღვინო~.
დავარგების ტექნოლოგია, მომწიფებული ყურძნის დროული დაკრეფა-დაწურვის წესი და ქვევრში დაყენება, ერთობლიობაში ანიჭებს ქვევრის ღვინოს მაღალ მკვებავ ღირებულებას და სამკურნალო თვისებებს.
თანამედროვე მეცნიერული კვლევის საფუძველზე დადგინდა, რომ ქვევრის ღვინო რთული ქიმიური შემადგენოლბის მქონე პროდუქტია. მასში უხვად არის წარმოდგენილი ის კომპონენტები, რომლებიც უნიკალურ დადებით თვისებებს ანიჭებენ მას.
ქვევრის ღვინო პირველად შეისწავლა აკადემიკოსმა სერგო დურმიშიძემ. მან კახური ტექნოლოგიით დაყენებულ ღვინოებში გამოყო "PP" ვიტამინი, რომელიც ხელს უწყობს ადამიანის ორგანიზმში სისხლის მიმოქცევას.
ფრანგმა მეცნიერმა, პროფესორმა ბურძენსკიმ შეისწავლა ქვევრში დაყენებული რქაწითელის ქიმიური შემადგენლობა და ფენოლური ნაერთების ახალი ჯგუფი - პროციანიდები გამოყო. მანვე დაადგინა, რომ პროციანიდები ხელს უშლიან გულის ინფარქტის პროცესების განვითარებას.
ქვევრის ღვინოში შემავალი ფერმენტები საჭმლის მონელებას უწყობენ ხელს, ხოლო ანტიოქსიდანტები ორგანიზმს სხვადასხვა პათოლოგიური დაავადებებისაგან იცავენ. წითელ ღვინოებს ახასიათებს ანტირადიაციული თვისებები.
წითელი ღვინო მდიდარია ფლავონიდებით, რაც მას ანტიალერგიულ, ანტივირუსულ და ანტიკანცეროგენულ თვისებებს ანიჭებს. მასში დიდი რაოდენობის ანტიოქსიდანტებია, რაც ადამიანს კიბოსა და კარდიოვასკულარული დაავადებებისგან იცავს. სწორედ ამ თვისების გამო მთელ მსოფლიოში გაზრდილია მოთხოვნა წითელ ღვინოზე.
ყოველ დღე 2-3 ჭიქა ღვინის დალევა აძლიერებს იმუნიტეტს და ზოგადად დადებითად მოქმედებს ადამიანის ორგანიზმზე. მაგრამ აუცილებლად გასათვალიწინებელია ის ფაქტი, რომ ზოგიერთი დაავადების დროს, ფეხმძიმოობისა და ლაქტაციის პერიოდში და, აგრეთვე მოზარდებისთვის, ალკოჰოლის მიღება დაუშვებელია.
მასალა მოგვაწოდა: qvevriwines.com
